×
×

لالایی خوانی پروین بهمنی در گفتگو با خبرگزاری ایسنا

  • کد نوشته: 5023
  • احسان قرقانی
  • ۲۷ تیر
  • ۱ دیدگاه
  • لالایی خوان پیشکسوت قشقایی و پژوهشگر حوزه موسیقی اقوام و نواحی  در بخشی از گفت وگوی خود در ایسنا، دو لالایی را خواند و داستان های هرکدام از آنها را تعریف کرد. او اخیراً نشان درجه یک هنری برای «آواز» دریافت کرده است. https://as1.cdn.asset.aparat.com/aparat-video/27cbd65ac3d4422b712db4d75d3837d17629368-720p.mp4

    لالایی خوانی پروین بهمنی در گفتگو با خبرگزاری ایسنا
  • لالایی خوان پیشکسوت قشقایی و پژوهشگر حوزه موسیقی اقوام و نواحی  در بخشی از گفت وگوی خود در ایسنا، دو لالایی را خواند و داستان های هرکدام از آنها را تعریف کرد. او اخیراً نشان درجه یک هنری برای «آواز» دریافت کرده است.

    نوشته های مشابه

    یک پاسخ به “لالایی خوانی پروین بهمنی در گفتگو با خبرگزاری ایسنا”

    1. farshid گفت:

      با یاد و نام خدا
      درود بر همه ی هموطنان عزیز بویژه عشایر غیور
      بنده بنا به نقل مادرم از نظر تبار شناسی قومی نسبم به طایفه ی همتی برمی گردد.
      اما متاسفانه با وجود شور و شوقی که به عشایر استان بویژه عشایر شهرستان فیروز-
      -آباد دارم به نحوی که با شنیدن نوای موسیقی ترکی قشقایی حسی ناشناس اما دلچ-
      -سب توام با بغض و هیجان تمام وجودم را تسخیر می کند .
      البته از بچگی ،مدام شاهد کوچ عشایر از فراز و نشیب های (کوهستان های)زادگاهم
      بخش سیمکان جهرم (دوزه) بوده ام و در آن زمان هم بدون تجربه ی قبلی و هیچ شنا-
      -خت سمعی و بصری چنان شوری در سر داشتم که ناخوداگاه با دیدن حرکت زنجیروار
      اقوام گوناگون عشایر در پیچ و خم های دشت و دره ها از خود بیخود شده و به صد شو-
      -ق خود را به عشایر و احشام می رساندم اما به خاطر بچه بودن و ندانستن گویش تر-
      -کی ،نمی توانستم جلوتر بروم اما دیوانه وار حرکت اسب ها ،شترها،گوسفندان و مر-
      -دان و زنان را تماشا می کردم .گویی گمگشته ای داشتم که به تکرار و بدون خستگ-
      -ی ، می جستم نگو که غصه ی قصه ی نیاکانم مرا به این کار می کشاند .
      سخن بسیار است چون غصه بی پایان است زمان و مکان محدود و عمر هم .
      ارادتمند همه ی اقوام گل
      فرشید رحیمی
      دشت ها و دره ها در بهار تجلی گاه قامت های سرو خمیده و چهره های شقایق ها ی زرد و سرخ به خاک خفته است.

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *