شیر ایرانی و قالیبافان قشقایی در حال انقراض

این پیشکسوت فرش قشقایی می گوید: “وقتی شور و شوق بچه های قشقایی را دیدم که گروه یاشیل چاغداش و کمپین “قشقایی لار، شیکال قدغن” را در حمایت از محیط زیست به راه انداخته اند، گفتم انصاف نیست که من بیکار باشم. پاهایم درد می کند و نمی توانم در برنامه های پاکسازی طبیعت شرکت کنم، برای همین تصمیم گرفتم به یک شکلی در این کار سهیم باشم و شروع کرده ام به بافتن یک “شیرگبّه”، که از نقش های معروف و محبوب قشقایی است و طوایف مختلف با طرح های مختلف به صورت قالی و گبه می بافته اند. انشالله کار قالی که تمام شد آن را به کمپین”قشقایی لار، شیکال قدغن” تقدیم خواهم کرد.”
وی در باره هدف خود از انتخاب قالی و این طرح گفت: ” هنر اصیل و کم نظیر قشقایی که به قول استاد سیروس پرهام مرغوب ترین و زیباترین فرش های عشایری ایران است و به نظر من بافنده قشقایی یکی از افتخارات هنر ایران است، متاسفانه در حال فراموشی است و به سرنوشت شیرهای ایرانی دچار شده و مثل شیرها و پلنگ ها و جیران ها در حال انقراض است.
من با این کار کوچک خود توجه مردم و به ویژه قشقایی ها را به نسل در حال انقراض بافندگان قشقایی و نسل در حال انقراض شیرها و یوزپلنگ ها و آهوها جلب می کنم.”
این هنرمند قشقایی که بیش از نیم قرن است در حال بافتن انواع دستابفت های قشقایی، گلیم، جاجیم، قالی و قالیچه و گبه و رند و شیشه درمه می باشد و یک آرشیو بزرگ ارزشمند از انواع دستابفت های عشایری دارد، دردمندانه از سرنوشت فرش قشقایی و نسل جانوران طبیعت می گوید:
“مادران قالیباف که مثل یک مورخ دقیق و امانتدار هنر فرش قشقایی را سینه به سینه حفظ و به دختران خود منتقل کرده اند، اما در حال حاضر به خاطر عدم حمایت دولت و بی علاقگی دختران قشقایی این نسل زنان بافنده و هنرهایشان در حال نابودی و فراموشی هستند. نمی دانم چرا دختران ما به هنرهایی مثل نقاشی، موسیقی، ادبیات و سینما این قدر اهمیت می دهند و علاقه دارند، ولی از هنری با این زیبایی و اصالت غفلت می کنند. نکند نگران هستند پوست دست هایشان لابلای نخ های قالی خراب شود؟ از قول من به آن ها بگویید نترسید، شصت و چند سال است که یک روز از عمرم بدون قالیبافی نگذشته است، ولی دست های زحمتکش و کار کرده ی من بدون کرم و روغن و لوازم آرایشی از دست های شما هنوز لطیف تر و ظریف تر و قشنگ تر است.”
به عنوان یک مادر قشقایی و یک بافنده فرش، با این “شیرگبه” و هنر دستبافت قشقایی از مردم به خصوص قشقایی ها دعوت می کنم که به گروه یاشیل چاغداش و کمپین شکار قدغن قشقایی ها ملحق شوند و این بچه ها کمک کنند که در هدفی که در پیش گرفته اند موفق شوند و باعث افتخار و آبروی بیشتر قشقایی ها بشوند.”
خدیجه جوکار(نجفی) می گوید:
“باید یک مادر باشی تا بدانی مرگ فرزند، مرگ یک جیران یا کبک چه داغی بر دل می گذارد. چطور دلتان می آید باعث جان کندن و جان دادن یک موجود زنده باشید؟ نکند فکر می کنید یک جیران جان ندارد، یا درد را احساس نمی کند؟ چون بی زبان است؟ چون گریه اش را ما نمی بینیم؟ چون در مجلس شورا نماینده ندارد که از او دفاع کند؟
حالا که وکلای ما فقط نماینده انسان ها هستند و به حقوق جانوران و گیاهان و درخت ها توجه نمی کنند بیایید همه ما وکیل جانوران باشیم و از حقوق آن ها دفاع کنیم. از همه بچه هایم در ایل قشقایی خواهش می کنم از کشتن جانوران بی زبان دست بکشند. خوردن یک لقمه گوشت ارزش آن ندارد که نوزاد یک جیران یتیم شود، یک کبک جان شیرینش را از دست بدهد. آیا خوردن چند سیخ گوشت این قدر ارزش دارد که مثل یک داعشی خونریز و بی عاطفه سر یک تیهو را بکنیم یا سر یک آهو را ببریم و از ریختن خون یک موجود زنده لذت ببریم؟”