بانوی قالیباف قشقایی “گبّه ی شیر” را به فعالان محیط زیست  تقدیم کرد.

این پیشکسوت فرش قشقایی پیش از این به قشقایی آنلاین گفته بود: “وقتی شور و شوق بچه های قشقایی را دیدم که گروه یاشیل چاغداش و کمپین “قشقایی لار، شیکال قدغن” را در حمایت از محیط زیست به راه انداخته اند، گفتم  انصاف نیست که من بیکار باشم. پاهایم درد می کند و نمی توانم در برنامه های پاکسازی طبیعت شرکت کنم، برای همین تصمیم گرفتم به یک شکلی در این کار سهیم باشم و شروع کرده ام به بافتن یک “شیرگبّه”، که از نقش های معروف و محبوب قشقایی است و طوایف مختلف با طرح های مختلف به صورت قالی و گبه می بافته اند. انشالله کار قالی که تمام شد آن را به کمپین”قشقایی لار، شیکال قدغن” تقدیم خواهم کرد.”
هنر اصیل و  کم نظیر قشقایی که به قول استاد سیروس پرهام مرغوب ترین و زیباترین فرش های عشایری ایران است و به نظر من بافنده قشقایی یکی از افتخارات هنر ایران است، متاسفانه در حال فراموشی است و به سرنوشت  شیرهای ایرانی دچار شده و مثل شیرها و پلنگ ها و جیران ها در حال انقراض است.
من با این کار کوچک خود توجه مردم و به ویژه قشقایی ها را به نسل در حال انقراض بافندگان قشقایی و نسل در حال انقراض شیرها و یوزپلنگ ها و آهوها جلب می کنم.”
این هنرمند قشقایی که بیش از نیم قرن است در حال بافتن انواع دستابفت های قشقایی، گلیم، جاجیم، قالی و قالیچه و  گبه و رند و شیشه درمه می باشد و یک آرشیو بزرگ ارزشمند از انواع دستابفت های عشایری قشقایی دارد، دردمندانه از سرنوشت فرش قشقایی و نسل جانوران طبیعت می گوید:
“مادران قالیباف که مثل یک مورخ دقیق و امانتدار هنر فرش قشقایی را سینه به سینه حفظ و به دختران خود منتقل کرده اند، اما در حال حاضر به خاطر عدم حمایت دولت و بی علاقگی دختران قشقایی این نسل زنان بافنده و هنرهایشان در حال نابودی و فراموشی هستند.  نمی دانم چرا دختران ما به هنرهایی مثل نقاشی، موسیقی، ادبیات و سینما این قدر اهمیت می دهند و علاقه دارند، ولی از هنری با این زیبایی و اصالت غفلت می کنند. نکند نگران هستند پوست دست هایشان لابلای نخ های قالی خراب شود؟ از قول من به آن ها بگویید نترسید، شصت و چند سال است که یک روز از عمرم بدون قالیبافی نگذشته است، ولی دست های زحمتکش و کار کرده ی من بدون کرم و روغن و لوازم آرایشی از دست های شما هنوز لطیف تر و ظریف تر و قشنگ تر است.”
خدیجه جوکار که بافت قالی خود را به پایان رسانده است،می گوید:
” در این فرش و در شعاع های خورشید از رنگ سبز به عنوان نماد سبز محیط زیست استفاده شده است. رنگ آبی در دسته شمشیر یادآور آب و بحران آب است. رنگ سفید در تیغه شمشیر و شعاع های خورشید نماد صلح است، صلح با محیط زیست، صلح با همه مردم جهان و پرهیز از خشونت و جنگ.  رنگ زرد زمینه نیز برای من یادآور میهن عزیزمان ایران است. خود شیر هم که یادآور شیرهای ایرانی است که متاسفانه منقرض شدند. ترکیب صورت و یال شیر را چنان کردم که پیر و افسرده و خسته به نظر بیاید.”
وی که پیش از این از انقراض قالیبافان قشقایی  همراه با انقراض شیرهای ایرانی گفته بود، باز هم با تاکید بر فرش قشقایی و غفلت از این هنر درخشان ایلی می گوید:
“از همه، قشقایی ها و مسئولین دعوت می کنم به هنر فرش اقوام جدی تر نگاه کنند و به داد فرش و فرشبافان قشقایی برسند، پیش از این که این هنر و صنعت ایلی به سرنوشت شیرهای منقرض دچار شوند.”
خدیجه جوکار طبق قولی که داده بود، این گبه را به گروه زیست محیطی “چاغداش یاشیل” و کمپین “قشقایی لار، شیکال قدغن” به نمایندگی از همه فعالان زیست محیط جهان تقدیم کرد.