امروزه ما ایلیاتی ها،بدلیل شرایط زمانی و مکانی و همنشینی دو زبان ملی و مادری درکنار هم،در خوشبینانه ترین حالت درآستانه ابتلا به بحران”نسیان فرهنگ،زبان و هویت”هستیم.آنچه مرا واداشت در ادامه یادداشت دوست صاحب قلمم جناب اسماعیل آوینی با موضوع زبان مادری،دست به قلم شوم،موضوعی بود که همواره مرا آزار می دهد و آن”رخنه کلمات […]

شاید بهترین هدیه ای که خداوند نصیبم گردانید، تولد در خانواده ای بود که اهل ساز و صحبت بودند. هم ،طرف پدری و هم ،طرف مادری اهل ساز و آواز بودند، حرفه شان نبود ولی همیشه محفلشان گرم طنین ساز نی و سه تار و آواز بود. روزگار سخت بود، بضاعت کم بود ولی اندوه […]

تفاوت دارد ستایش دشت و غرور با سطری کاغذ و مدادی که صدای نوشتنش آهنگ خوش خیال می شود، تفنگ برای مرد بودن است و مرد ایل برای تفنگ داشتن تا محافظ ارشد خانواده باشد و داراییش. قلم اما فرقی ندارد زن باشی یا مرد. همین یکسانی نگاه، همین برابری اندیشه، همین مجال مادرانه و […]

از دل سختی ها برخواسته بود و به اوج علم دانش رساند بچه هایی را که با کمترین امکانات در سطح بهترین مدرسه های تهران بودند. سختی های زیادی دید بارها شکست خورد و کارهایش بی نتیجه ماند اما ایمان داشت به هدفش به راهش و آخر،تمام آرزوهایش محقق شد. بچه های عشایر از ترک […]

فکر می کنم اواخر پاییز سال هفتاد دو بود که باخبر شدم یه گروه موسیقی قشقایی در دبیرستان شهید بهشتی در حال تمرین هستند تا در کنگره میرزا ماذون شاعر نامی ایل اجرا کنند. من هم یک سالی بود برای برنامه عصرانه رادیو «گل گشت» گزارش می گرفتم ، راغب شدم که یک گزارش از […]

نامی آشنا که خود باعث تصنیف شد وهم خواننده را مشهور کرد وهم خواننده بر آن آدرس گذاشت. ( بورا گوده کوناره/ بویه میمن چناره) این تصنیفی است که آن دختر ساربان خوش صدا که معروفترین زن خواننده ایلی است چنان با سوز وگداز می خواند که هم خودش را معروف کرد وهم مکان را مشهور. […]

میگوییم بهشت زیر پایشان است اما کاری میکنیم که در این دنیا به جهنم راضی میشوند. زن این دو حرفی پر واژه هرجا که باشد نشان دلگرمی و امید است. زن ها کسانی هستند که تربیت فرزندان را به عهده دارند. فرزندانی که طرز برخورد و گفتارشان آبروی ما هم هست . حال اگر خشونت […]