در باب استادی که هم نام من است، دکتر محسن رجایی پناه

فکر می کنم اواخر پاییز سال هفتاد دو بود که باخبر شدم یه گروه موسیقی قشقایی در دبیرستان شهید بهشتی در حال تمرین هستند تا در کنگره میرزا ماذون شاعر نامی ایل اجرا کنند.

من هم یک سالی بود برای برنامه عصرانه رادیو «گل گشت» گزارش می گرفتم ، راغب شدم که یک گزارش از تمرین گروه موسیقی قشقایی بگیرم ، خلاصه وقتی زمان مخصوص فرا رسید ، رفتم محل تمرین ، واقعا شگفت انگیز بود ، کهکشانی از بزرگان و نوابغ هنر موسیقی آنجا دورهم بودند، فروزندگانی چون استاد زنده یاد محمود خان و هلاکو خان ، و خوش آهنگانی چون ابراهیم خان ، درست یادم نیست که استاد مرحوم محمد نادری هم آن شب آنجا بود یا نه ، اما ان عزیز را مسئول برنامه معرفی کردند.
آن شب آهنگ بازرگان را تمرین میکردند و ابراهیم خان کهندل پور با صدای طرب انگیز و وصف ناپذیر برای اولین بار تمرین می کرد، که متهم ضبط کردم ، بنابراین آهنگ معروف « چکده اده منه ات دان بازرگان » را که رادیو تا سالها اخیر با صدای ابراهیم خان پخش می کرد را بنده سال ۷۲ ضبط کردم ، اتفاقا با محمود خان هم مصاحبه گرفتم که خودش می گفت ، خوانندگان اصلی قشقایی ما هستیم که در حال تمرین آهنگ هستیم .
قبلا از آغاز همایش یکصدمین سال در گذشت ماذون با استاد نادری هم آشنا شدیم ، اما شب قبل از اجرا فرد دیگری که او هم انسان اندیشمند و صاحب نظری وانمود می کرد را در سالن محل همایش دیدم که در عین عالمی ، آدمی کوچک مزاج و خوش معاشرتی بود ، وقتی معرفی وی را از دوستان خواستم گفتن ایشان اقای محسن رجایی پناه محقق و نویسنده هستند.
در طول همایش کارهای فنی ،اعم از صدا ، تصویر و برق و نور همه برعهده جناب رجایی بود، آقای رجایی وقتی فهمید گزارشگر یا بقول خودش رپرتور هستم آن هم از خود مردم عشایر حسابی خوشحال شد و با من گرم گرفت.

مدتها استاد نادری و رجایی منبع گزارش ها ی قشقایی من بودند تا رسیدیم به جشنواره فرهنگسرای بهمن که استاد نادری یک پرواز نیمه اختصاصی از قشقایی ها را به تهران برد که خوشبختانه بنده هم بودم ، خوب یادم است که انجا استاد رجایی ماکتی از طول مسیر قشلاق تا ییلاق قشقایی ها را ساخته بود و من از وی گزارش گرفتم و استاد راجع به تلاقی طوایف ایل توضیح جامع داد ، اطلاعات وافر ، بیان صریح و بدون خطا ، و جنس و تن صدای گیرای ، وی و مرحوم نادری کار هر گزارشگر و خبرنگاری را سهولت و سرعت می بخشید.
بعدها همکاری استاد رجایی با رادیو بیشتر شد و متن و مطالب اجتماعی برای برنامه ها ی مختلف تهیه و ارسال می کرد ، سال هشتاد سه بود که به اتفاق از مناطق ییلاقی شش بلوکی و عمله در اباده و اقلید و سمیرم گزارش رادیویی تهیه کردیم ، بعدها استاد بعنوان مدیر پخش رادیو انتخاب شد و اثار رادیویی قبل از استماع مردم ، به استماع او میرسید ، حتی مدتی در رژی « استودیو» رادیو برنامه های زنده و تولیدی را رصد می کرد . اوایل سال هشتاد دو بود که حشنواره رادیویی کشور های اقیانوسیه و آسیایی در ترکیه برگزار شد و برای او لوح زرین بخاطر نگارش قوی و غنی متن رادیویی از ترکیه که محل این همایش عظیم بود به ار مغان اوردند.
در سال ۲۰۰۵ حدود یازده سال قبل اثار نگارشی استاد در جشنواره بین المللی تولیدات رادیویی در مر کز صدای ایران باز هم مورد توجه قرار گرفت و مجدد لوح سپاس گرفت.
استاد رجایی در رشته مردم شناسی و جامعه شناسی یک متخصص ویک دکترین به تمام معناست و کمک های بشر دوستانه او به جامعه شهری و عشایری نا محدود و ستودنی است در واقعه تلخ زلزله بم کرمان امدادگر بوده و در کسوت استادی ، مشاوری امین در طی سالیان متمادی به شمار می رود ، اهدا تندیس تقدیر به وی در یک تشکل دانشگاهی و دانشجویی با فقط هفت نفر دیگر در کشور نشان از بزرگی و‌چشمگیر بودن کارهای ارزشمند و خدمات خالصانه این گوهر گرانمایه دارد که این توفیق ارزشمند را اول به جامعه عشایری که دغدغه خاطر همیشگی استاد است و سپس خود او که دمی بی مردم نمی ساید و همسر همراهش که مدبری توانا در زندگی شخصی دکتر محسن رجایی که اتفاقا هم نام من است ، تبریک عرض می نماییم.

“محسن نامداری”