گزارشی از همایش اقوام ایرانی در شهرستان امیدیه

بایداق (پرچم) قشقایی را بر فراز قره چادر تا جایی که می توانستیم بالا بردیم! طوری که یک دفعه متوجه شدم که بالاتر از پرچم ایران برافراشته شده است! به دوستان عزیز متذکر شدم تا ترتیبی دهند تا پرچم مقدس ایران بالاتر قرار گیرد و اینگونه شد، پرچم ایران در دو سمت قره چادر و بایداق قشقایی در وسط آن به اهتزاز درآمدند!
نمای زیبای قره چادر با تزئینات رنگارنگ داخل آن که با گلیم و گبه و قالیچه های قشنگ، کادر زیبایی از ذوق و هنر قشقایی را به نمایش گذاشته بود؛ هر رهگذری را وادار می کرد تا این منظره طبیعی را بعنوان بک گراند عکس یادگاری خود و خانواده اش در آرشیو خاطرات دوربینش ثبت نماید!

مجری صدا و سیمای خوزستان از روی سن که کاملا” مشرف بر غرفه قشقایی بود، نگاه خود را به سمت راست در جهت غرفه قشقایی متمایل نموده و شروع به توصیف زیبایی های غیر قابل انکار آن می نماید؛
به! به! از این همه زیبایی و هنر! هرکسی با دیدن این همه زیبایی لذت می برد!
چادر بسیار زیبا با تزئینات داخل آن، لباس های زیبای مردان و زنان و بچه های قشقایی برای من حیرت انگیز است در هیچ جا من این همه زیبایی را یکجا ندیده ام!
مهمان های زیادی از جمله: نماینده مجلس، فرماندار، مدیر عامل شرکت نفت، بخشدار، امام جمعه، سادات، شیوخ عرب، اقوام بختیاری و بهمئی به چادر قشقایی آمده پذیرایی شده و مدت ها به گفتگو نشستند!
اقوام هر کدام به نوبت و به مدت نیم ساعت برنامه اجرا می کردند‌.
عزیزان عرب ابتدا برنامه خود را اجرا کردند، سپس قوم بختیاری و بهمئی برنامه خود را اجرا کردند، در حین اجرای برنامه اقوام ذکر شده، مجری بسمت غرفه قشقایی آمد و با اشتیاق و علاقه و حرارت خاصی گزارش خود از غرفه قشقایی را اجرا می کرد: اینجا غرفه قشقایی است با غذاهای ترکی و محلی و چای منقلی، که خواهران و برادران عزیز قشقایی با پوشش های بسیار زیبایشان در حال پذیرایی هستند و مهم تر از همه اینکه کلیه درآمدهای حاصل از فروش غذاها صرف امور خیریه می شود!
نوبت اجرای برنامه قشقایی می شود، مجری ما جناب آقای رضا معصوم پوری عزیز و شیرین بیان با یک بغل گل در حالی که دختر بچه های قشقایی با پوشش زیبا و رنگا رنگ خود بدنبال مجری، یکی یکی از پله های سن بالا رفته و در کنار مجری و خواننده خوب قشقایی جناب آقای کمال چهرازی قرار گرفته و کلا” حال و هوای صحنه دگرگون می شود و تابلویی زیبا در مقابل تماشا گران خودنمایی کرده، حضار را به تحسین و تمجید همراه با تشویق وا می دارد! حالا هوا کم کم در حال تاریک شدن است، بدلیل کافی نبودن نور پروژکتورهای پارک دانشجو، صدا و سیمای مرکز اهواز اقدام به جمع آوری دوربین های خود می کند، این قضیه واکنش ما را بدنبال دارد تا جایی که آقا رضا مجری قشقایی پس از اینکه مجری صدا وسیما میکروفون را به او می دهد تا شروع کند، میکروفون را گرفته و با حالت قهر اعلام می کند که ما برنامه را ادامه نمی دهیم و قصد ترک جایگاه را دارد، که با وساطت عوامل اجرایی بخصوص فرماندار محترم که از طرفداران و دوستداران قشقایی است برنامه قشقایی ادامه پیدا می کند!
مجری ما ابتدا دلیل ناراحتی و اعتراض قشقایی ها را اینگونه عنوان می کند، که عدم رعایت و مدیریت صحیح زمان و اتلاف وقت توسط بعضی عوامل و مسئولین عالیرتبه حاضر در همایش باعث ضایع شدن حق قشقایی ها در این همایش شد.

رضا معصومی اینگونه برنامه خود را شروع کرد؛
بعضی از اقوام با شمشیر و تفنگ بر روی صحنه ظاهر شده و برنامه خود را شروع کردند!
من از طرف ایل سرافراز قشقایی با یک بغل گل بر روی صحنه و مقابل شما تماشاگران عزیز قرار گرفته و این گل ها را به مناسبت تقارن و نزدیکی به سال نو و عید نوروز تقدیم به شما عزیزان می نمایم!
سپس آقا رضای شیرین بیان برنامه مختص قشقایی را این گونه آغاز کرد؛
مختصری از بیوگرافی قشقایی را بیان نمود.
از بزرگان و مشاهیر قشقایی، سردار عشایر صولت الدوله را با عنوان پرچمدار مبارزه با استعمار پیر انگلیس معرفی کرد!
میرزا ماذون قشقایی عارف و شاعر بزرگمان را معرفی کرد!
آیت الله حکیم میرزا جهانگیرخان قشقایی را استاد علمای بزرگ شیعه و ایران معرفی کرد!
و محمد بهمن بیگی بنیان گذار مدارس عشایر !
رضای شیرین بیان از شهدای قشقایی در جنگ با انگلیس و رضاخان و شهدای جنگ تحمیلی گفت!
برنامه بعدی اجرای موسیقی قشقایی توسط خواننده و هنرمند قشقایی جناب آقای کمال چهرازی و گروه موزیک ایشان بود!همزمان با اجرای موسیقی گلهای قشقایی (تعبیر مجری صدا وسیما) با پوشش زیبای خود بر روی سن و در کنار خواننده قشقایی تا آخر برنامه با رقص دستمال بازی خود اجرای برنامه قشقایی را تکمیل و چنان شوری به جمعیت حاضر دادند که اکثر قریب باتفاق جمعیت ایستاده و با موبایل های خود در حال فیلمبرداری از این صحنه زیبا بودند!
در اینجا حال و روزِ من قشقایی معلوم است؛ بر اوج قله افتخار ایستاده و در پوست خود نمی گنجم!

” قاسم چهارده چریک”