قشقایی علیه قشقایی به سود چه کسی؟

فوتبال شیراز روزهای حساسی را سپری میکند. سرنوشت فوتبال این شهر در این فصل از رقابت های لیگ دسته دوم کشور بیشتر از همیشه به سرنوشت تیم فوتبال قشقایی گره خورده است و تصمیم گیری ها در تیم قشقایی این فصل به گونه ای بوده است که در صورت موفقیت این تیم در رقابت های لیگ دسته دوم این فصل، فوتبال شیراز چندین پله حرکت جهشی رو به جلو خواهد داشت و در صورت ناکامی نیز شاید تا سال ها فرصت این چنینی را پیدا نکند.
این موضوع از آن حیث مطرح میشود که علاوه بر شکسته شدن طلسم حضور مربیان شیرازی و بومی بر روی نیمکت تیم فوتبال قشقایی، تغییر نسل محسوسی نیز در بدنه بازیکنان شیرازی این تیم رخ داده است که میتواند معرف نسل جدیدی از بازیکنان بومی در این تیم باشد.
قطعا شکست و یا موفقیت اصغر اکبری بر روی نیمکت قشقایی در این فصل تاثیر زیادی در تداوم اعتماد به مربیان و بازیکنان بومی برروی نیمکت این تیم در سالهای آتی خواهد داشت کما اینکه موفقیت نسل جدید بازیکنان بومی این تیم متشکل از آرش زارع، آرمین ناصری، مصطفی رحمانی، علی خورشیدی و… نیز میتواند دروازه ورود تعداد زیادی از بازیکنان شیرازی به سطح اول فوتبال کشور را باز کند.
از همین رو موفقیت تیم فوتبال قشقایی در این فصل از رقابتهای لیگ دسته دوم کشور، نه تنها برای خود این تیم بسیار حائز اهمیت است که برای جامعه فوتبال نیز بسیار مهم و سرنوشت ساز است و شکست ویا موفقیتش میتواند سرنوشت چندین سال آینده فوتبال ما را به نوعی ترسیم کند.
صرف این تصمیم گیریها هیچگاه به موفقیت نمی انجامد و ایجاد شرایط لازم برای رسیدن به موفقیت به مراتب مهمتر از اخذ تصمیم گیری می باشد. شرایطی که اول از همه برای موفقیت در خود شیراز ایجاد شود. اما موضوع دردناکتر این است که در شیراز و عوامل فوتبال این شهر و به خصوص خانواده فوتبال قشقایی، رفتاری را از خود نشان دهند که زمینه برای موفقیت این تیم فراهم نگردد.
مسلما مهمترین زمینه برای موفقیت، آرامشی است که این تیم باید در آن کار خود را پیش ببرد و احساس انسجام و بسیج همگانی است که در تمام شهر، جامعه فوتبال و خانواده باشگاه قشقایی است که پیرامون این تیم باید نه تنها احساس شود که با تمام وجود درک شود.
وقتی صحبت از حمایت شهر می شود یعنی هواداران این تیم که بسیاری از آنها از ناکارآمدی مربیان اسمی و گران کشور در شیراز و تیم های شهرمان نالان بودند، وقت و حمایت کافی را در اختیار تصمیم جدید باشگاه و مربیان بومی این تیم نیز بگذارند.
وقتی صحبت از جامعه فوتبال می شود یعنی اینکه اکثریت همکاران اصغر اکبری در شیراز از بازیکنان سابق این شهر گرفته تا مربیان آن و نهادهای مهم این جامعه مثل هیأت فوتبال، اداره ورزش و… تنها به حمایت لفظی و ظاهری بسنده نکنند و به صورت دلی در کنار این تیم قرار بگیرند و از هر کمکی که میتوانند به این تیم بکنند دریغ نکنند.
و سرانجام وقتی صحبت از خانواده فوتبال قشقایی می شود یعنی تمامی کسانی که امروز و یا دیروز لوگوی قشقایی را بر سینه و دست داشته اند و دارند باید تا آخر جان از این تیم حمایت کنند.